മയിലിറുത്തു മഴയാക്കി
പൂവിറുത്തു പുഴയാക്കി
നീറ്റി വീണ കാലടിയില്‍
ദേശം തേടി തോറ്റം പാടി
കടഞ്ഞെടുത്ത പച്ചമണ്ണില്‍
ചേര്‍ന്നുയര്‍ന്ന ചിത്രബിംബം
ഘൃതം നിറച്ചു തിരി തെളിച്ചു
ഡക്ക കൊട്ടി തുയിലുണര്‍ത്തി
മയിലിറുത്തു മുടിയില്‍ തിരുകി
പൂവിറുത്തു മാലയാക്കി
മുളയിറുത്തു വേണുവാക്കി
ഗന്ധസാരം ഗോപിയാക്കി
ഗാഥ പാടി കരളുരുക്കി
തുളുമ്പി വീണ നീര്‍ക്കണങ്ങള്‍
കൃഷ്ണ കൃഷ്ണയെന്നു പാടി
നീ പകര്‍ന്ന ജന്മമെല്ലാം
പ്രണയമേകി രാധയാക്കി
മടിയില്‍ കിടത്തി മോഹമേകി
മെയ്‌ മറന്നു പ്രാണനേകി
അര്‍ക്കതീഷ്ണം ചന്ദ്രലോലം
ഒഴുകവേ നിറയുന്ന പുണ്യം
കൃഷ്ണവര്‍ണ്ണം മാറിലേകി
പ്രണയമേകി രാധയാക്കി
മടിയില്‍ കിടത്തി മോഹമേകി
മെയ്‌ മറന്നു പ്രാണനേകി
അര്‍ക്കതീഷ്ണം ചന്ദ്രലോലം
ഒഴുകവേ നിറയുന്ന പുണ്യം
കൃഷ്ണവര്‍ണ്ണം മാറിലേകി
നല്‍കീടുമോ എനിക്കിനി
കോടി ജന്മം കൂടി...
കോടി ജന്മം കൂടി...
__________________________
2 comments:
ഇതു തന്നെയാണ് നല്ലതെന്ന് തോന്നി; അല്ലേ.
പുനര്‍വായനയില്‍ എനിക്കും തോന്നുന്നു അങ്ങിനെ
കവിതയുമായി ശരിക്കും സംവേദനം നടത്തുന്നവര്‍ക്കെ
കവിത എഴുതി കഴിയും വരെ ഉള്ള കവിയുടെ വേദന
ഒരു പെട്ട് നോവ്‌ പോലെയാണ് എഴുതികഴിയുമ്പോള്‍
അനുഭവിക്കുന്ന സുഖം ഒരു സുരത സുഖത്തിനപ്പുറം
ആണെന്ന സത്യം കവിത എഴുതാത്തവര്‍ക്കറിയുമോആവോ
ഈ കവിത വിണ്ടു പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്യ്ത പ്രിയക്ക്ആശംസകള്‍
Post a Comment